سومین سالگرد ازدواج مامی و ددی

سلام فرشته کوچولوی مامان...

سلام شیرینی زندگیم

سلام گل قشنگم

سلام دخترم

...

روزی که این وبلاگ رو برات ساختم -اون روزا که تو هنوز توی دلم بودی- توی قسمت توضیحات وبلاگ برات نوشتم :

"مسافر کوچولوی نازنازی...تو ثمره ی عشق مایی"  

امروز که تو رو تو آغوشم دارم ، با تمام وجودم اینو حس میکنم...

آره مامانی...تو ثمره ی یه عشق بزرگی... یه عشق بزرگ که مثل خودت یه هدیه از آسمون خدا بود... عشقی که بعد از گذشت چند ســـــــــــــــال هنوز تازه ی تازه است

 عشقی که مثل یه رود پر خروش تو زندگی من و بابایی جریان داره 

 عشقی که قلب مارو با هم یکی کرده

و امروز...

سومین سالگرد یکی شدن این قلبهاست

سه سال پیش در چنین روزی _9/مرداد_ من و ددی پیوندمون رو آسمونی کردیم و زندگی عاشقانه و پر هیجانمون رو با هم زیر یک سقف شروع کردیم... هزار هزار لحظه شیرین رو با هم گذروندیم و یه عالمه خاطره ی قشنگ با هم ساختیم... دو سال بعد تو همین روزا بود که خدا تو فرشته کوچولو رو مهمون دلم کرد و امروز این خوشی با اومدنت صد برابر شده

حالا ما یه خانواده ی سه نفری خوشبختیم

خدایا شکرت

و اما مینویسم برای همسر مهربونم ، مرد رویاهای من _محسن عزیزتر از جونم_

خودت بهتر از من میدونی که تا چه اندازه محتاج محبتت هستم...

میدونی که تحمل یک لحظه بی تو رو ندارم

میدونی که برام عزیزی و قدرت رو میدونم 

اما دلم میخواد این جمله رو هزار باره بگم

همسر مهربونم

و در آخر این غزل از ابتهاج تقدیم به تو که بهترینی

... 

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست  

 تا اشارات نظر نامه رسان من وتوست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم 

  پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید

   حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید  

  همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ار نه   

 ای بسا باغ و بهاران که که خزان من و توست

این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت  

  گفتگویی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل  

  هر کجا نامه ی عشقست نشان من و توست

سایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهر

   وه از این آتش روشن که به جان من و توست